Maar vandaag zijn we nog even gebleven. We hebben de onheilspellende lucht (en vooral ook de pessimistische weerberichten) getrotseerd en hebben de tent laten staan. We hebben zelfs gewandeld, na enige weerstand bij de kinderen. Onze kinderenworden erg ongelukkig van wandelen, zeggen ze. Maar af en toe moeten ze gewoon mee. Na een half uur mokken gaven ze zich gewonnen en trokken hun schoenen uit om vervolgens de rest van de wandeling langs de Geul als blotevoetenpad te ervaren.
Vanavond aten we samen met campinggenoten. Ik las een stelletje opgewonden kleuters voor, terwijl ze in het gras een tekening maakten. We zongen nog wat liedjes (met ukulele) en tot slot werden er marshmallows geroosterd.
Nu ligt iedereen in bed & is de rust op de camping wedergekeerd. Een mooi einde van een mooie dag. Morgen naar huis terug.
