Mijn dochter van bijna 8 heeft van oma een kindernaaimachine gekregen. Ze vindt het geweldig. Heel eenvoudig lukt het haar om kleine zakjes te naaien, een tasje. En ze heeft zelfs een vlaggenlijntje voor haar eigen verjaardag genaaid.
En nu dan? Ik stel haar voor om alvast eens na te denken over een ‘pekske’ voor (maastrichts) carnaval. Dat koop je namelijk niet. Dat maak je.
Ze roept van alles en associeert vrijelijk richting een vleermuis. Goed idee.
We googlen wat en natuurlijk kun je een kant-en-klaar vleermuispak kopen. Maar dat willen wij niet. Saai! En nooit helemaal zoals jij t wil.
Dan tekent zij wat ze wil. En ik teken er een technische interpretatie van. Maar zo wíl ze het niet! Ok, opnieuw legt ze het uit. En dan teken ik een jurk en een vleermuiscape.
Maar zo’n jurk.....hebben we niet nog iets liggen op zolder? We vertrekken naar boven, waar bakken met oude kleding staan. En potver.....een geweldige en perfecte zwarte jurk van haar oudere zus!!
Ze glimt helemaal. Ok, check. De jurk hoeft niet meer gemaakt te worden.
Dan zoeken we nog of we wat zwarte stof hebben liggen. Nu heeft ze mazzel, want ik bewaar graag oude kapotte kleding, leggings, maillots. Super om te gebruiken in creatieve buien, zoals nu dus. En wat zien we daar liggen? Een perfect stuk uit een oud zwart t-shirt. Volgens E hoef ik het niet eens meer te knippen. Het is wat rafelig. Maar dat is volgens haar juist heel leuk.
Ze glimt. En mijn hart huppelt. Wat houd ik hiervan. Wat is dit fijn met mijn meisje. Dit is ons tweetjes op ons best. Een uur later hebben we een complete outfit in elkaar gedraaid, compleet met vleermuizenoortjes-haarband.
Tata!!
