Moe moe moe.
Laatst kreeg ik een aura-reading, waarbij de reader het had over een draaimolen die niet stopte.
Ik vroeg me af waar dat beeld vandaan kwam.
Tja, wat kan een mens blind zijn als het op zijn eigen gedrag aan komt.
Ik ben een draaimolen. Of nee, ik ben het niet. Ik heb mezelf er in gezet en weet niet meer hoe ik er af kom. Inmiddels draai ik al zo lang, dat ik er duizelig van ben en al mijn ledematen zeer doen van de snelheid.
Dus nu oefen ik. Ik oefen met ontspannen. Met stil staan. Stilstaan in de drukte. Stilstaan terwijl ik om me heen allerlei interessante dingen zie-hoor-voel waar ik in mee wil gaan. Stilstaan terwijl ik denk dat de wereld vergaat als ik dat doe.
Stilstaan en ook stil zijn. Want ik lig vaak genoeg op de bank. Of vroeg in bed. Maar echt stil wordt het nooit. Het raast maar door.
Stilstaan.
Gadverdamme, wat is dat lastig...
