Afgelopen week was ik in Ghana. Ik was op een rondreis met 20 mensen uit het Amsterdamse basisonderwijs. Directeuren, leerkrachten, klassenassistenten, een administratief medewerker. We lieten ons ontroeren, inspireren & verbazen door het land, de mensen en elkaar. We keken en deden mee op een school, een trainingscentrum voor thuisloze tienermeiden en een fabriekje voor speelse leermiddelen (http://www.amoprogramme.org/).
Ik had al een poos niets meer gedaan in onderwijsland, behalve vervangen en dat is echt niet mijn ding. Dit was mijn eerste aanraking met het begeleiden en inspireren van onderwijzers. Ik was erg benieuwd en ook wel wat zenuwachtig. Zou dit bij mij passen?
In het vliegtuig bladerde ik de Holland Herald door. En wat vond ik daar? Een stukje over het schilderij "De Dansles" van Jan Steen:
Leuk schilderij, zul je denken. Maar?
Dit schilderij markeert mijn start in het Amsterdamse onderwijs. Zo'n 20 jaar geleden maakte ik een verhalend ontwerp rondom dit schilderij op een buurtschooltje in Amsterdam-Noord. Het was een school die qua visie totaal niet paste bij mijn ambities. Ik wilde ervaringsgericht kleuteronderwijs neerzetten met veel spel, hoeken en verbeeldingskracht. Deze school was sterk programmagericht. Niks voor mij. Gelukkig had ik een stage-begeleidster die mij vrij spel gaf en binnen een maand zag de klas er uit als een 17e eeuws schilderij. De kleine poes hadden we tot leven gewekt in de vorm van de knuffelkat Vlekje en deze mocht (op verzoek van haar eigenaresse Nathalie, het meisje met de blauwe rok) elke nacht met een ander kind mee naar huis. Onder mijn begeleiding hadden de kinderen het hele verhaal achter het schilderij zelf bedacht. En ze geloofden er vervolgens heilig in. Een staaltje kindermagie van de hoogste plank. Aan het einde van het project werden we door Nathalie, gespeeld door mijn vriendin Jolanda, meegenomen naar het Rijksmuseum. Het was een ongelofelijk leuk en levendig project. De kinderen hadden heel veel geleerd, maar het had al die tijd als spelen gevoeld.
En dat vind ik nou gaaf onderwijs. Onderwijs waarbij het leren met veel plezier en verbeelding gepaard gaat. En dat is wat ik ook wil bijdragen aan onderwijsland: speelsheid, echtheid en verbeeldingskracht. Kinderen hebben veel verbeeldingskracht. Soms verliezen ze die kwaliteit wanneer ze te veel met hun neus op de feiten gedrukt worden. Te snel opgroeien. En dat terwijl de bril waardoor zij naar de wereld kijken een heel interessante is. Daar kunnen wij als volwassenen nog veel van leren.
Ik geloof sowieso dat je als leerkracht vooral ook van je leerlingen kunt leren. En daarmee bedoel ik niet alleen leren hoe je ze beter kunt begeleiden, maar ook hoe je zelf een beter mens kunt worden.
Leren gaat altijd door. Ook ik was in Ghana om te leren, niet alleen om te geven. Alle leren is geven en nemen. Spelen en werken. Luisteren en vertellen. Voordoen en meedoen. Inspannen en ontspannen.
Dus vanaf nu coach ik ook weer in het onderwijs. Wil je meer spelen, lachen, leven met je leerlingen? Wil je hulp bij meer creativiteit en leerplezier in je klas? Ik kijk en werk met je mee. En help je jouw belemmeringen hierin te tackelen. Bel me maar! Ik ben er klaar voor!
