Vorige week was ik met de meisjes in de bibliotheek. En dan willen ze vaak een film huren. En soms mag dat ook. Maar als ze zelf kiezen, gaan ze altijd voor de geijkte Amerikaans of Nederlandse succes-kinder-films. Dat is okee. Ik wil graag dat ze zelf kiezen.
Maar toch....
Dus vorige week koos ik stiekem twee films voor hen die mij mooi leken. Bijzondere kinder-arhouse-films. Omdat ik wel wist dat ze daarvan zouden genieten. Maar het voelde raar, omdat ik bang ben om te directief te zijn. Betweterig. Terwijl ik diep in mijn hart wel weet wat ik hen gun, zeg ik niet graag nee. Ik wil graag aardig gevonden worden.
Deze keer vroegen ze niet om een film. En ik had die twee prachtige films in mijn tas verstopt.
Guess what? Ze vonden ze geweldig. Vooral N. die oprecht zei: "zo'n film zou ik niet zelf kiezen, mam. Maar ik vind hem wel echt heel leuk". Samen hebben we zo genoten van de vrolijke Indiase film "I am Kalam". Lekker dicht tegen elkaar op de bank, dekentje om ons heen. Zelfgemaakt chai erbij.
Zo blijkt maar weer, dat het goed is als ik mijn intuïtie volg. Niet bang ben voor weerstand of verzet. Of misschien wel bang, maar me er helemaal niks van aantrek.
Nu is een kinderfilm zo groots niet. Als ze het allebei een stomme film hadden gevonden, jammer dan. Meer niet. Maar dit kleine voorbeeld, laat me wel weer zien hoe angst voor afwijzing op meerdere plekken in mijn leven zich voordoet. En tot voor kort vaak ook bepaalde of ik iets ondernam of niet.
Zo werkt dat namelijk ook met het neerzetten van mijn eigen Awesomes-onderneming. Ik ben nu een aantal weken bezig met mijn nieuwe website/webshop en denk veel na over wat ik dan doe. Hoe vallen de dingen die ik doe te benoemen. Daarbij ben ik vaak bang om te zweverig te zijn. Denk dat ik eigenlijk heel wetenschappelijk en volgens de boekjes moet zijn of in ieder geval zo moet presenteren. Maar dat rijmt soms niet met hoe ik mijn werk doe: op intuïtie. Ik moet erop vertrouwen dat ik, als ik goed voel wat ik te doen heb, het ook gaat lopen. Dat er altijd mensen zijn die het dan niks vinden en weer anderen die wel geloven in wat ik doe of neerzet. Dat innerlijke gevecht met mijn angst blijft spelen. Steeds vaker is de strijd even weg. Maar telkens komt hij terug. Zodat ik nog steviger moet staan voor mijn droom en stug doorgaan met mijn plannen. Dat is niet gemakkelijk. Ik stap als het ware een nieuwe werkelijkheid in. Maar het maakt het leven wel een stuk levendiger.
Dus binnenkort, als ie helemaal stevig staat voor mijn gevoel, lanceer ik de website. Nu ben ik nog heel even niet zo ver. Ik mijmer, speel, teken en ontdek nog even door. Tot gauw!
