Hij komt hij komt

Vandaag met Nora voor het eerst naar de intocht van de Sint gaan kijken. Ik heb alle pieten prima gezien, snoepjes en pepernoten van ze aangenomen, gezellig gekletst en gezongen met vriendin en haar dochter. Nora hing achter mij aan mijn been en zei: "ik wil naar huis" en "ik wil televisie kijken". Maar daar doe ik natuurlijk niet aan mee. Ons culturele erfgoed moet overgedragen worden, desnoods onder dwang.

klem

Heb mezelf weer eens klem gezet in een rare situatie. Iemand heeft een probleem en ik heb hem doen geloven dat ik dat probleem voor hem kan oplossen. Ik zeg nooit nee. Is dat iets wat kinderen zouden moeten leren (thuis en in het onderwijs)? Nee zeggen, bedoel ik? Maar goed, ik ben nu oud en wijs genoeg dat ik mezelf kan sturen, dus maak ik nu een publiek begin:

nee, ik wil niet sporten.
nee, ik vind ook niet dat ik dat moet
nee, ik wil niet naar een film die ik niet leuk vind
nee, ik neem nu even de telefoon niet op
nee, ik heb geen zin in een afspraak met jou
nee, ik ....
nee

mest in utrecht

Vanochtend om kwart voor negen stapte ik uit de trein op Utrecht Centraal. Tot zover niets aan de hand. Maar toen ik de trappen afliep naar het perron waar de boemel naar 's Hertogenbosch vertrekt, rook ik iets bekends. Iets ouds. Iets van heel lang geleden. Het rook er naar Eyserheide, het gehucht waar mijn moeder is opgegroeid. Naar frisse lucht, mest, aarde. Heel even voelde ik me weer klein.
Ik heb dat wel vaker. Regelmatig droom ik weg naar mijn kleine dikke opa. Achteraf blijkt dan meestal dat er iemand met een sigaar of een pijp voorbij liep. En toch. Dat zoiets ongrijpbaars als een geur me terug kan brengen naar bijzondere mensen of mooie tijden op een moment dat ik het niet verwacht, maar het wel heel hard nodig heb. Even iets van thuis.

Carnaval

Ik droom regelmatig over carnaval of liever karneval, zoals wij dat in echt Bungs zeggen. Meestal kom ik te laat, ben ik niet verkleed (jawel, ik heb wel gewone kleren aan). Of iedereen heeft plezier, behalve ik. Wat zou zo'n droom betekenen?
Ik heb er ook elk jaar weer vreselijke zin in om van 'hierboven' af te dalen naar het zuiden en me op het allerlaatste moment in een afschuwelijk zelfgecreeerd pekske te hijsen. Ik verlang er ongeveer vanaf oktober al naar. En als het dan zover is, valt het tegen. Het lukt me niet meer. Het is een 'vroeger was alles beter'-geval, geloof ik.
Dit jaar...of liever van nu tot en met de komende karneval, pak ik het anders aan. Deze keer maak ik een echt goed pekske, ik heb al een idee in mijn hoofd. Het is iets wat niet te moeilijk te maken is, een half uurtje achter de naaimachine, hooguit! Of is dit nou een 'volgend jaar wordt alles beter'-geval?

klokken en kleuren

Als moeder van een bijzonder leuke peuter is het niet altijd even makkelijk om die dingen te doen die niets met het kind te maken hebben. Zoals studeren, overigens door diezelfde peuter respectloos 'kleuren' genoemd ('mama, mag ik ook kleuren?', vraagt ze als ik probeer de essentie uit een studieboek te halen door er lichtgevend gele strepen in te zetten). Elke keer als ik een boek in handen neem, wil zij ook lezen en komt met 1 van haar eigen boekjes aanzetten. Maar als ik die lees, haal ik mijn tentamen natuurlijk niet. Dus wordt er tegenwoordig door mij fanatiek gekleurd na achten, wanneer dochterlief in bed ligt en zit ik hier nog steeds te ploeteren, om elf uur. Anderhalf jaar geleden had ik mezelf voor gek verklaard. Maar nu vind ik het wel okee. Als ik eenmaal bezig ben, vliegen de uren voorbij (ondersteund door een liter Focus-thee).
Maar vandaag heb ik toch een probleem. Ik ben geen Beta-student, laat dat duidelijk zijn. Hoe zit dat nu met de klok die achteruit gaat? Heb ik nu minder of meer uren? Wordt mijn dochter morgenochtend om 5 uur wakker, om 6 uur of om 7 uur? Het is te laat om iemand daar nog over te bellen. Misschien ligt iedereen met het oog op die wintertijd wel al lang te slapen.
En nu ik klaar ben met kleuren, heb ik eerlijk gezegd de energie niet meer om nog langer na te denken over wat er met die klok gebeurt.

Welterusten

dit ben ik