Ode aan Joke

Mijn dochter leest sinds kort zelf. En ze is zo enthousiast over het gemak waarmee dat gaat, dat ze me graag voorleest. Tijd dus om samen Sus en Jum te lezen, mijn favoriete boek voor 'pas-lezende-kinderen'. Het is geschreven door Joke van Leeuwen die, al sinds ik op mijn 8e het boek 'Een huis met zeven kamers' kreeg, mijn grote heldin is. Alles wat deze vrouw voor kinderen schrijft (volwassen literatuur heb ik nog niet van haar gelezen) is goud waard. Ik kreeg er op mijn 8e een andere kijk op de realiteit door.
Maar het gekke is dat, in mijn omgeving niet veel mensen Joke van Leeuwen of haar boeken kennen of erg leuk vinden. Jammer. Ik snap het wel, want haar humor is wel een beetje vreemd. Daar hou ik van.

Mijn dochter en ik hebben dus samen Sus en Jum gelezen in bed. Ik Sus, zij Jum. En niet te vergeten de Kie (want die zegt niet boe, maar die zegt bie). We lagen giechelend naast elkaar. En dat was zo mooi! Zij vindt Sus en Jum net zo grappig als ik. Ik ga snel op zoek naar al de andere boeken van haar die we samen kunnen lezen.

Lang leve Joke van Leeuwen!!!!

Liefde en liefde

Ik lig al twee dagen op de bank om er voor te zorgen dat ik niet te vroeg beval.
En ik kijk feelgood-films, waarbij ik beurtelings giechel en tranen wegpink.
Gisteren was er paniek, wanhoop en ook verdriet, omdat ik het gevoel heb dat mijn lijf me in de steek laat. Vandaag is er ontroering en hoop. Voor de gezondheid van dit kind lig ik gerust een paar weken op de bank. Dat heb ik voor Nora ook gedaan.

Liefde voor mijn kinderen is raar. Hoe lelijk ze soms ook doen en hoe hard ze tegen mijn ingewanden aanschoppen, ik hou zielsveel van ze. Of ze nou zeuren, kusjes geven, lachen, huilen, slapen of wakker zijn. Onvoorwaardelijk.

Liefde voor mezelf daarentegen en liefde voor mijn lief (die die kinderen mogelijk heeft gemaakt) is minder gemakkelijk. Daar komt de ratio bij kijken. Die me in onvoorziene ogenblikken influistert dat wat ik doe of wat hij doet toch echt niet kan of hoort. Dat dat geen liefde is. Dat het anders zou moeten. Dat ik tekort kom. Dat ik tekort doe.

Zonder verder in details te treden, kan ik wel vertellen dat het altijd goed komt. Op tijd. Tot nu toe weet mijn hart nog altijd mijn ratio te verslaan. Ik zou dat wel wat vlugger willen kunnen.