door de bomen het bos.....

Ik ben sinds gisteren geen professioneel twijfelaar meer.
Mijn goede en zeer wijze (terwijl toch echt tien jaar jongere) vriendin M. wees me er op dat deze titel me niet dient. Het lijkt wel een self-fulfilling propehecy te worden, zegt ze.
Ze heeft gelijk. Twijfelen is goed en belangrijk, maar niet wanneer het twijfelen de overhand neemt en het ondernemen van actie alleen nog in mijn hoofd plaatsvindt.
Dank je wel, M.

Ik ben bezig om de bomen in mijn hoofd weer op hun plek te kunnen zien. Dus het bos in zijn geheel, maar ook de bomen onderling.
Wat is dat toch met die bomen en mij. Ik blijf er maar naar kijken en ze blijven een boeiend onderwerp voor tekeningen en schilderijen.
Iemand zei me eens dat ik behoefte heb om geworteld te zijn.
Dat zou best kunnen. Nee, ik weet wel zeker dat ik dat wil. En 2011 is er een mooi jaar voor.

NU

Ik oefen mezelf in zijn.
Hier en Nu.

Dat vind ik moeilijk. Ben altijd bezig met hoe het gisteren eigenlijk anders had moeten gaan en hoe ik en wat ik en waar ik morgen en overmorgen en zometeen......
Heel veel gedoe om kleine dingen. Zo blijft er weinig ruimte over om te zijn met wat er is.

Zoals nu: kleintje ligt in bed en slaapt.....langer dan ik gedacht had. En ik zit en wacht totdat ze weer wil drinken. Ik stil de tijd met bloggen. En spulletjes zoeken op Marktplaats, terwijl ik ondertussen het eten van gisteren (koud) uit de pan pluk. Ondertussen belt ook nog mijn lief om te vragen of ik de auto vandaag ergens heen kan brengen. Dan slaat bij mij de paniek toe....nog meer. Ik kan natuurlijk nee zeggen.

Ik haal even diep adem. En nog eens en nog eens.
En dan stop ik met bloggen.