Kwam deze notitie tegen in mijn telefoon. Die hoort gewoon hier thuis:
Onze dochters zitten in verschillende levensfasen. Terwijl Ella op papa's arm in het meer spartelt, flirt Nora een eindje verderop met twee Spanjaarden. De jongetjes sloven zich vreselijk uit voor haar en zij doet ook goed haar best. Is het al zó ver? En als zij daar al is aangekomen, hoe snel is dan ook Ella groot? Maar goed, ik weet ook dat Nora vanavond als een klein konijntje tegen mij aan kruipt, omdat ze bang is voor onweer. En Ella is soms onverwacht groot en verstandig. En filosofisch. "Daar is een berg, mama", zegt ze. En even later: "Wie heeft die gemaakt?" En dat vragen we ons dan met ons allen af, in de auto. Maar we komen er niet uit. Hoe groot we ook worden....wie de bergen maakt, dat weten we nooit helemaal zeker.