Ik heb net mijn eerste serie Innerlijk Kind afgerond met een groep vrouwen. En oh, wat was dat heerlijk. Ik zag kleine wonderen ontstaan. We hebben gelachen, gehuild, gespeeld & stil gestaan.
Eigenlijk is deze serie een soort kinderyoga voor volwassenen. Ik houd zelf erg van de dynamiek die in een kinderyoga-les zit. Speels, zintuiglijk & ontdekkend. Er wordt veel gelachen en uitgeprobeerd: samenwerking in yogaposes bijvoorbeeld. Maar ook een hele diepe geleide meditatie hoort erbij.
Toen 1 van de deelneemsters stopte vóór de laatste les, was dat heel confronterend. er was een moment waarop ik leek te gaan twijfelen aan mezelf. Had ik haar niet goed begeleid? Had ik niet genoeg diepte weten te veroorzaken?
Maar deze keer trapte ik niet in die val. Het lukte me om mijn angst die meestal voor twijfel zorgt, op te zoeken. Waar zat dat gevoel in mijn lichaam? Wat voelde ik daar? En wie twijfelde er? Zo kwam ik zelf ook bij een klein meisje uit. Een meisje dat altijd graag iedereen blij maakte. En maakt. Een meisje dat al heel jong bezig was met de wereld mooier te maken, maar gaandeweg ontdekte dat ze goed moest uitkijken wie er wat nodig had. Zo werd het leven complexer, want in plaats van mijn stralende en helende zelf te durven zijn, werd ik berekenend. Waar moest ik me hoe gedragen? En ik ging hard werken, totdat ik barstte... Ik was op en het niet meer lukte. Ik liep leeg op al dat harde werken voor anderen.
Ben ik een ander mens nu? Nee, mijn drijfveer is nog steeds dezelfde. Ik ben echt gecommitteerd aan een mooie wereld waarin we met zijn allen liefdevol aan elkaar bijdragen. En ik draag mijn steentje bij door te tekenen, zingen, coachen en workshops te geven. Ik kan je prikkelen, uit de tent lokken, je liefhebben, je laten spelen, zingen, dansen.... Maar ik kan niet meer trekken en duwen. Vanaf nu mag je zelf het werk doen en ik nodig je uit om dat op een veilige en speelse manier te doen.
Wat prachtig dat ik zelf zulke mooie doorbraken heb door het organiseren van zo'n serie workshops. En zo is het tegenwoordig met alle werk dat ik doe. Ik draag niet alleen bij aan anderen, maar leer mezelf ook beter kennen en begrijpen. En voel me steeds steviger staan.
En daar ben ik zo dankbaar voor.
