Laatst was mijn lief een paar dagen weg en lag ik samen met onze vijfjarige dochter in bed. Het was al laat, want naast mama in bed is natuurlijk heel erg leuk en spannend en interessant.
Na veel gewoel en geklets lag ze eindelijk stil. Ze staarde voor zich uit en zoog op haar duim:
'Mam?'
'Ja?'
'Hoe zit dat met geboren?'
(maar dat had ik toch al een keer verteld? Nora wil dolgraag een broertje of een zusje. Dit thema speelt al heel lang)
'Wat bedoel je?'
'Nou, wie is het eerst geboren?'
(bedoelt ze echt wat ik denk dat ze bedoelt?)
'Bedoel je wie er het eerst was en dan als eerste een baby'tje kreeg?'
'Ja.'
Wow, wat een dochter! Ik ga hier helemaal niet beschrijven wat ik haar allemaal op de mouw gespeld heb. Dat doet er niet toe. Ik weet het ook niet echt. Maar het is een erg interessante vraag. En soms zijn vragen op zich al interessant. Het antwoord is dan helemaal niet meer belangrijk, alleen de verwondering telt.
