Terwijl ik kuierde en mijn hoofd leeg probeerde te houden, wees mijn dochter me op alles wat ze zag of hoorde: een eend, een bootje, een stel overvliegende ganzen, een weiland vol schapen en natuurlijk heel veel honden (met bijbehorende baasjes).
Mijn hoofd raakte telkens weer vol gedachten over dingen die ik zou moeten doen, kunnen doen, gedaan had moeten hebben. Kortom: afvalgedachten. Niet nodig, niet productief. Alleen maar afleidend van HIER & NU.
Maar gelukkig was er elke keer weer de frisse blik van mijn dochter, die me terug in het moment bracht. Liefdevol. Zodat ik kon genieten van de prachtige omgeving.
Het leek wel een mini-cursus mindfulness.
