Vanochtend, toen ik mijn jongste dochter uit bed haalde, bleef ze zomaar heel lang op mijn schoot tegen me aan liggen. Heel rustig. Ik merkte dat er allerlei gedachten door mijn hoofd gingen: "is ze ziek?", "is er iets aan de hand", "dit doet ze nooit"....
...en toen kon ik ineens ontspannen en genieten. Haar warme slaaplijfje tegen het mijne. Haar wangen op mijn borstkas. Heerlijk. Echt een kadootje op de zaterdagochtend.
Ik blijf het wonderlijk vinden hoe ik, op een onverwacht moment, verrast kan worden door geluk. Simpel geluk. Een warm kinderlijfje in mijn armen. Dat is alles.
