Nu kan dat ook te maken hebben met de vakantie die we met het gezin gaan vieren. Vrijdagochtend staan we avontuurlijk vroeg op om naar Lesbos te vliegen. En daar kijk ik naar uit en ik vind het spAnnend.
De laatste tijd ben ik me steeds vaker bewust van hoe bang ik ben. Bang voor falen, bang voor slagen. Bang dat ik verkeerd opvoed. Bang voor mensen. Bang voor ergens bij horen. Bang om alleen over te blijven. Bang voor de belastingdienst.
En het lijkt ook in mijn lijf te zitten. Sterker nog, ik denk dat mijn lijf het al lang wist, dit... De vraag is hoe ik het leven weer voluit kan omarmen. Ik heb wel zulke momenten. Maar ze duren nooit lang. Na een dag vrolijkheid en onbezorgdheid hangen de donderwolken weer klaar.
Ik wil die kracht van de volle maan. Stil zitten in het donker. Staren in een vuurtje.
Een kaars kan natuurlijk ook. Een kaars in een donkere kamer.
