Yoga in de tuin, toen de rest van het gezin nog in ruste was. Naar de markt. Gebakken, gekookt, voorbereid voor bezoek vanavond... Gefietst, omdat ik even rust wilde. Nog meer boodschappen. Nog meer koken.Knuffelen met kleine E. op de bank.
En toen was het 21.09 uur en nu zit ik uitgeteld achter de laptop.
De onrust jaagt door mijn lijf. Het wil maar niet rustig worden, ik word er gek van. Ik ben opgejaagd en gehaast. Ik denk dat ik alles nu moet doen en tegelijkertijd heb ik nergens tijd voor of zin in.
Soms is het leven zo vol. Zo veel. En tegelijkertijd zo leeg, omdat ik niet opmerk wat er echt gebeurt.
Ik hou er zo van als het leven simpel, eenvoudig en tegelijkertijd betekenisvol is. Omdat ik alles wat ik doe in zachtheid beleef.
