De vader van mijn man is jong gestorven. Mijn kinderen hebben hem nooit gekend. Toch weet de oudste van opa Durk. Dat hij een engel is en eigenlijk altijd bij ons is.
Vandaag waren we op de begraafplaats. Mijn dochter vroeg of ik een papiertje had, waar ze wat op kon schrijven. Ik gaf haar een zakdoekje. Ze schreef:
Lieve opa, ik vind het jammer dat je dood bent. Kus van Nora.
Dat vind ik zo mooi. Zij gaat er helemaal van uit dat deze engel-opa ook van haar bestaan weet.
En misschien is dat ook zo. Het is in ieder geval een troostende gedachte.
