Ik heb een paar weken geleden dan toch maar alle winterse kleren weggeborgen. Ik dacht nog: 'Of zou ik ze toch nog.....? Nah!' Vandaag had ik ze goed kunnen gebruiken.
Van alle dingen in mijn leven die ik graag naar mijn hand wil zetten, is het weer het onverbiddelijkst. Mijn kinderen kan ik vaak nog dwingen, mijn werk kan ik opzeggen als het me niet meer zint. Maar het weer is er gewoon. Ik kan er niet van wegrennen en ik kan het niet veranderen. Natuurlijk zou ik kunnen emigreren naar Curacao of Thailand. Maar dat is behoorlijk radicaal.
Dus nu zit ik met het weer dat somber, koud, bar, triest en nat is. En ik ben na de beloftevolle paar warme dagen helemaal vergeten wat je kunt doen met slecht weer. Niet naar buiten dus. Niet in de tuin zitten. Of een gezellig fietstochtje maken met het gezin. Naar het strand.
Hoewel, naar buiten kan best. Het is anders dan wanneer het mooi weer is. Maar een wandeling in het bos is vast net zo fascinerend in de regen als in de zon. Ik ga het morgen gewoon doen.
Wie heeft trouwens ooit bedacht wat de definitie is van 'mooi weer'?
En zijn er misschien zelfs mensen die dol zijn op herfstig stormweer in de lente?
