We hebben het bijna uit, mijn dochter en ik: Het grote boek van Madelief. Een parel van Guus Kuijer, die ik als meisje verslonden heb. Ik was Madelief. Ik was in mijn gedachten net zo brutaal, eigenwijs, slim en onafhankelijk als zij.
Nu mag ik het boek voorlezen. En ik smul er weer net zo van. Wat is dat boek toch lekker geschreven, ongedwongen en tegelijkertijd zo diepgravend. Het is 30 jaar nadat ik het voor het eerst las nog geen haar verouderd. De thema's zijn nog herkenbaar, Madelief even eigenwijs als meisjes dat nu ook zijn. Zoals de mijne.
Stiekem hoop ik dat ze (over een paar jaar) verliefd wordt op een stoere, zachte jongen die een groep jongens leidt die met zelfgemaakte zwaarden vechten tegen Gekke Eddie.
