Mijn moeder heeft ook een geweldig kind. Maar geen gemakkelijk kind. Ik was een erg wilskrachtig en gevoelig kind dat van alles wilde, maar eigenlijk ook niet. Snel overprikkeld.
Te druk om te gaan slapen,
middenin de nacht wakker van nachtmerries
en 's ochtends met buikpijn wakker worden
Uitdagend was ze ook, de kleine Olga. Daagde uit totdat het zeer ging doen. Ware krachtmetingen waren het, tussen mijn moeder en mij.
Het is zachter geworden tussen mijn moeder en mij. Al wil het nog wel eens botsen. Ik daag haar nog steeds uit. Niet slim, want ze heeft haar sporen verdiend. Ze mag nu rusten en genieten.
Ik ben een geweldige moeder. Met een geweldig kind. Wilskrachtig, slim, gevoelig, eigenwijs. God, wat is zij prachtig. Maar oh, wat daagt ze me soms toch ook uit. En wat is er dan veel voor nodig om stevig te blijven staan, in liefde. Dat is nog niet niks. Ze is mijn grootste leraar.
Dank je wel lieve mam. En dank je wel lieve kleine E. Dank je wel voor de spiegels die jullie voor mij zijn. Dat jullie mij laten zien hoe sterk ik ben. Wat ik in mijn mars heb.
En mam, jij was ook een geweldig kind!
