woensdag 13 september 2017

Nieuw leven inblazen

In mijn vorige blog schreef ik dat ik een burnout-boek wilde gaan maken. maar daar heb ik helemaal niets van waargemaakt (nog). En misschien komt dat vooral doordat mijn eigen burnout nog zo vers was. Ik heb eigenlijk nu pas het gevoel dat ik klaar ben voor iets echt nieuws. De afgelopen jaren heb ik uitgeprobeerd, rondgekeken, gevoeld. Maar nu ben ik er klaar voor.
Ik denk niet langer: "kan ik het wel?", maar durf open toe te geven: "ik kan dit! Ik ben AWESOMES"

Ik weet dat ik een verschil maak met de Awesomes Kidskaartjes. Ik weet dat ik een verschil maak met de Zachte Krachtweekenden. Ik weet dat ik een verschil maak als ik mensen (volwassenen & kinderen) begeleid. Ik weet dat ik je kan leren om jezelf te helen, te groeien op jouw eigen manier. Geen stappenplan, maar echt leren luisteren naar jezelf.

Ik blaas mezelf nieuw leven in. Ik spreek mezelf moed toe. En ik mag de angst voelen. Want bang ben ik wel hoor, ik ben ook maar een mens. Maar ik wil leven in vertrouwen dat datgene wat er nu nodig is op mijn pad komt.

Altijd zie ik om me heen mensen met pijn & angst om datgene te doen wat ze willen. Maar ik zie vooral ook lichtjes in ogen opflitsen als iets raakt of ontroert. Dat vind ik zo mooi.
Ik wist al dat ik kan helpen met die angsten & pijnen, zodat de lichtjes vaker gaan stralen. Maar misschien was ik nog steeds te bang om mijn eigen angsten onder ogen te zien. En dacht ik telkens weer dat ik nog een opleiding moest doen, een certificaat halen, meer ervaring hebben, meer kennis moest vergaren. Dat ik nog niet klaar ben. Maar niemand is ooit echt klaar. Het enige wat je kunt doen om te groeien, is jezelf volledig omarmen.

Deze zomer heb ik ervaren hoe het leven voor me werkt als ik de controle loslaat en vertrouw op het universum, god, de stroom van het leven. Dat wie goed doet, goed ontmoet. Dat als ik allemaal beren op de weg zie, er ook beren verschijnen (en tijgers, leeuwen en nog meer gespuis).
Ik ben zo vaak bang geweest. Bang om blut te zijn, bang om rijk te worden, bang voor verantwoordelijkheid, bang om niets te betekenen voor anderen, bang voor systemen, bang voor vrijheid. En daartussen zwalkte ik heen en weer. Verzet tegen het leven en verzet tegen niet leven.

Nu voel ik een innerlijke vrijheid die ongekend is. Liefde, compassie. En kracht.
En ik ben de mensen en gebeurtenissen op mijn pad zo dankbaar daarvoor. Mijn man, kinderen, leerlingen, klanten, mijn zusters op het spirituele pad, de muziek waar ik zo'n troost uit put, het vallen en opstaan. Ik gun het iedereen.