Daarnaast heb ik een sterke wil en ben hooggevoelig . Ik weet vaak prima wat iedereen om me heen doormaakt en nodig heeft. En geef dat dan ook. Maar tegelijkertijd wil ik zelf ook van alles en het liefst wil ik met rust gelaten worden. Ik wil mijn eigen leven bepalen.
Ik kan je vertellen dat dit best een pittige combinatie is voor een moeder. Die ook nog graag werkt en een missie heeft: Vrouwen opnieuw in verbinding brengen met hun ware zelf, het zelf dat verlangt en ook een missie heeft in dit leven.
....
Nu stop ik even met bloggen, omdat ik zo uit verbinding ben met mezelf, dat de tekst nergens heen gaat. Wat wilde ik nou toch vertellen? Ik weet het even niet meer. Ik ga even ukulele spelen, iets leuks doen.... I'll be back
....
Oh en toen was ik een week verder en vergat deze blog, maar ontdekte haar weer toen ik een nieuwe wilde gaan schrijven. Wat is het leven toch een geweldig avontuur vol kadootjes.
Even terugkijkend op het bovenstaande kan ik concluderen dat ik heel lang heb gekeken naar anderen. Wat is normaal, hoe 'hoort' het? Wat doen vrouwen zoals ik?
Maar ik wil helemaal niet normaal zijn en ik wil niet zoals anderen doen. Ik wil VRIJHEID, PLEZIER, ZELFEXPRESSIE, MEZELF KUNNEN ZIJN! En kijken naar anderen en hen enigszins proberen na te doen, brengt me verder bij mezelf vandaan... Maar hoe dan wel?
Dus tegenwoordig laat ik me coachen door twee ontzettend goede coaches. Twee geweldige vrouwen die beiden een succesvol bedrijf voeren in dat wat hen zelf inspireert. Ze leven hun eigen missie, zonder compromissen. "That sounds good", dacht ik. En stapte in. En goddank!
Het mooie is dat ze hetzelfde doen wat ik ook doe in een workshop, coachin, tekening, een liedje. Ze brengen me elke keer weer terug bij mijzelf. Ze leiden me met hun vragen, aandacht, opdrachten altijd weer naar binnen: de Olga die AWESOMES is. De vrouw met een groot verlangen om haar missie te leven. De vrouw die zich laat raken door het leven en anderen wil raken in hun leven.
En dan wordt het weer even stil, dan gaat het niet meer per sé over doen doen doen. Maar voelen. Voelen wat ik écht wil en wat ík nú nodig heb. In stilte, in contact met mijn lijf. En daar komen de antwoorden die zuiver zijn en waar. Voor mij. Want dat is het startpunt. Alleen vanuit dat punt kan ik jou helpen jouw startpunt te vinden.
Dus ga ook eens zitten. Op een lekker plekje. Of vlei je neer in een hangmat. En adem eens diep in en uit en maak contact met je lichaam. Wat voel je? Is het fijn? Of misschien op sommige plekken niet zo? Geef er geen woorden aan, maar voel. En wat heb je dan nodig? Nog even blijven liggen of zitten? In bed kruipen? Een wandeling maken? Huppelen?
Wat heb jíj nú nodig? Geef het jezelf dit kado.
