Vandaag ben ik ook weer een beetje thuis gekomen in mezelf.
Ik heb gewandeld op en rond de Tafelbergheide. En hoewel ik dat vaak van plan ben, komt er elke keer weer iets tussen. Iets nuttigs. De was. Een taart. Werk. Een afspraak. Maar nu was ik heel vastberaden en zodra ik de kinderen naar de opvang gebracht had (en iets diep van binnen sist nu :'sssslechte moeder, die pas zichzelf is als ze de kinderen heeft gedumpt...tssss'), crosste ik naar de hei. Toen ik langs het eerste stuk reed, begreep ik waarom ik ondanks de stromende regen en de lijst met things-to-do richting hei wilde.
De hei stond in bloei.
