Ik heb al een poos niet meer getekend of geblogd. Ik heb al een poos niet gemediteerd. Ik zorg weer voor iedereen, maar nauwelijks voor mezelf.
Nu kan ik kiezen. Ik kan me er ellendig om gaan voelen. Of ik kan gewoon weer voor mezelf gaan staan. En daarmee ook voor alles en iedereen om me heen.
Maar...hoe krijg ik dan alles geregeld en wat als ....De stem in mijnbhoofd raast door. Die zal ik nooit kunnen stoppen. Die zal er altijd zijn. Om me te corrigeren, te veroordelen, te lijmen. Maar wiens stem is dat eigenlijk? Is hetdakleine rode duiveltje dat je vaak in films ziet? Waar is het engeltje dan? Ik denk dat duiveltjes simpelweg harder schreeuwen. Misschien heb ik weer wat stilte nodig om mijn engeltje te horen.
