Soms baal ik daarvan. Dan lig ik wakker en ben gefrustreerd over hoe moe ik de komende dag zal zijn ( ik denk graag vooruit).
Maar nu is het goed. Ik had ineens zin in een tekeningetje en dus heb ik er 1 gemaakt.
Ik lig in bed in het huis van mijn ouders. Buiten is het stil. In de verte hoor ik nog het geruis van de autoweg. Maar verder niets. Mijn ouders zijnnop vakantie. Mijn oudste logeert bij mijn zus. En mijn lief is thuis. Dus allen het kleintje en ik zijn hier.
En dat voelt ineens heel speciaal. Wij met zijn tweetjes. Ik heb haar net een flesje pap gegeven in de hoop dat ze een flink stuk doorslaapt.
Maar misschien is ze gewoon weer om half 7 wakker. En dat is ook goed.
Ik heb wat met slaap, bedacht ik laatst. Ik ben de laatste paar jaren altijd moe. Zelden word ik fit wakker. Ik wil elke avond vroeg naar bed. Ik klaag er ook veel over. Mijn lief baalt daarvan. En dat snap ik. Maar het lukt me maar niet om gewoon fit te zijn. Zelfs niet als ik wel een nacht goed slaap.
Ik denk dat ik me zelf moe denk. Dat ik er gewoon te veel mee bezig ben. Dat ik pieker over 'wat als ik niet goed slaap'. Die gedachte doet de wel goed geslapen uren als het ware teniet.
Daar denk ik dan maar weer eens over na.
Morgen dan.
Want nu geef ik me over aan de nacht.
