Vorige week overleed mijn schoonvader. Een dierbaar mens. En het is moeilijk dat een plek te geven. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn oudste dochter. Haar opa is er ineens niet meer. Ze lijkt het allemaal niet al te serieus op te nemen, masr zegt dan ineens: 'ik vind het wel jammer voor oma'.
Zij begrijpt het niet helemaal. Maar begrijp ik het wel? Wat is dood eigenlijk? We weten het niet totdat we het zelf meemaken en dan is het te laat om dat aan onze geliefden te vertellen.
Op jonge leeftijd verloor ik mijn oom Pierre. Hij was mijn extra vader. Hij was mijn held. En hij viel plotseling dood neer.
Ik had er veel verdriet om. Ineens was hij weg. Toch is hij altijd onderdeel blijven uit maken van mijn leven. Tijdens mijn avondlijke gebedje ( half limburgs, half nederlands...me ooit aangeleerd door mijn moeder) sprak ik met hem. Dat heb ik met tussenpauzen jarenlang volgehouden.
Toen ik als tiener ook mijn andere held, oom Cep verloor, werd deze ook in mijn gebeden opgenomen.
Ik vroeg mijn beide ooms om raad, om goed voor mij of mijn ouders te zorgen. Dingen die ik zelf niet in de hand leek te hebben, vertrouwde ik deze mannen toe toe.
Ik vertel mijn dochter dat haar opa nu een engel is. Dat hij niet meer in zijn lijf bij ons aanwezig is, maar dat ze in gedachten nog met hem kan praten. En dat hij ons nog kan zien. Vervolgens vraagt zij of hij dan nog wel kan praten.
Tja. Misschien wel. Al heb ik nooit echt antwoord gekregen van mijn ooms.
En of mijn schoonvader er nog is, zal ik pas weten als ik zelf overlijd. Maar de gedachte dat er mensen om ons heen zijn, die van ons houden, geeft troost. Als ik denk dat hij kan zien hoe mijn meisjes hier door het huis scharrelen, dansen, lachen, ruzie maken, dan voelt het alsof hij er nog bij is.
En dan denk ik weer aan het lied van Bram Vermeulen:
'En als ik dood ga, huil maar niet. Ik ben niet echt dood, moet je weten. Het is een lichaam dat ik achterliet. Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.'
Jammer opa, dat je er niet meer bent. Maar we zullen aan je denken. En over je praten. En het was fijn dat je er wel was, dat we je gekend hebben. Want, zoals Jack Poels het zo mooi zingt:
'beater verleze dan dat ge 't nooit hebt gehad'
