Wat is goed onderwijs?
Is het bewezen modellen nadoen?
Is het excellente leerkrachten die goed onderwijzen?
Is het onderwijsprogramma's die uit de kast gehaald worden?
Is het kinderen die niet veel mee krijgen van thuis wel wat meegeven?
Maar wat dan met het culturele erfgoed dat deze kinderen wel meekrijgen van thuis?
Wat is een goede leraar?
Is dat iemand die 'het' in de vingers heeft?
Is het iemand die goed kan uitleggen?
Is het iemand die zijn administratie goed op orde heeft?
Is het iemand die hard werkt?
Is het iemand die veel uren maakt?
Is het een fulltimer of juist niet?
Ik zeg, onderwijs het kan van alles zijn van hier boven, als het maar met liefde gedaan wordt. Met hart voor kinderen. Niet met hart omdat ze zo zielig zijn, want 'ze krijgen niets mee van thuis en we moeten....'.
Nee, liefde voor kinderen zoals ze zijn. De verhalen die ze meenemen, de energie en de ideeen die ze in zich dragen. De kracht die ze hebben en de betrokkenheid bij de wereld om hen heen (zie ook 'wijze kinderen', blog in april).
Daar moet een leerkracht voor openstaan.
Ik ken veel goede leerkrachten, veel mensen met hart voor de kinderen in hun groep. Deze mensen zijn stuk voor stuk niet perfect, laten steken vallen, werken soms te hard, soms niet hard genoeg. Het zijn kortom, mensen.
Ik zie ook dat de meest inspirerende leerkachten die ik ken, afhaken. Op de eisen van besturen, op 'wetenschappelijk beproefde methoden', op de hoge en onmenselijke eisen die aan ze gesteld worden. Onmenselijk omdat het van ze vraagt dat ze elk kind (ongeacht of het bij A of B of C begint) perse naar D moet.
Deze wereld is helemaal niet bezig met mensen, kinderen, met toekomst of groei. We zijn bezig met in stand houden van wat er nu al is: vergaren van kapitaal, posities en macht en ze vervolgens heel hard vasthouden.
Ben erg wit-zwart, misschien komt het doordat ik om me heen wel heel veel zwart-wit zie. Ik wil een tegengeluid.
Ik word er zo vreselijk verdrietig van.
