Ik raak vreselijk in paniek, soms. Ik dacht dat dat minder zou worden als ik ouder werd...maar nee. Het is er nog steeds. En het overkomt me als ik de lijntjes in mijn hoofd niet meer aan elkaar gebreid krijg. En in die kluwen wol is nergens meer een doorgang te vinden. Maar die lijntjes kunnen heel goed na een stevig gesprek met de juiste persoon (die persoon die niet alleen luistert, maar ook kritisch is) weer in elkaars richting kruipen.
En pats, daar zitten er weer een paar vast. Opening gevonden.
