En ik? Ik heb getekend. Processen gevangen in kleine tekeningetjes. Groei van mensen in kaart gebracht. Zoiets.
En nu ineens verlang ik zo naar mijn familie. Ik zie een foto van mijn jongste dochter aan de fles en voel het gemis aan mijn lijf.
Afgelopen jaar was een jaar van nieuwe ontdekkingen. Ik heb ontdekt dat ik het tekenen en schilderen nodig heb in mijn leven. Dat het niet genoeg is voor mij om mama en werknemer te zijn. Ik wil creeren.
Deze week heeft mijn droom om een van tekenen mijn werk te maken een start gemaakt. Prachtig. Bang. Spannend. Stoer. Risico.
En nu ik me daarin neergezet heb hier, komt de ruimte weer voor mijn liefjes thuis. Want ook dat ben ik. Ik ben dat allebei: moeder, lief, gezinsmens en aan de andere kant tekenaar, denker, de-kern-raker.
Ik dank alle ik12-medebelevers voor hun bijdrage deze week: tussen de soep en het hoofdgerecht, tussen het laatste wijtje en de eerste stap op de trap naar mijn bed, tussen de talentopstelling en het authentiek spreken, 's ochtends vroeg voor de yoga... En erna. Mooi!
