Facebook gaf me de laatste maanden (terwijl ik niet werkte) afleiding, inspiratie, plezier, maar ook erg veel onrust. Altijd maar bij willen blijven. Alles zien, horen, willen weten.....en daardoor ook zoveel voelen en ervaren. Maar mijn gestresste lijf heeft geen tijd om alles te verwerken. Het komt niet tot rust.
Ik ben best vrolijk voor iemand met een burnout. Ik krijg ook te horen dat ik er goed uitzie. Ik ben actief, druk, het leven loopt.
Ogenschijnlijk. Want meerdere keren per week loopt de emner over en weet ik me geen raad meer.
Dus het is tijd voor rust. Tijd voor stilte en alleen de nodige dingen.
En leren om me weer thuis te voelen bij mezelf. Bij mijn op dit moment vermoeide en pijnlijke lichaam.
Leren genieten en zijn met de dag van vandaag, zonder al te veel extra's. Een gezin met jonge kinderen is al prikkelig genoeg.
En dan erop vertrouwen dat de ware en werkelijk belangrijke aspecten van mijn leven weer ruimte krijgen. Zodat alleen de essentie nog overblijft en ik het geruis beter er uit kan filteren.
Amen
