Het was een strand op de Eastcape, vol met rotsen, stenen en aangespoeld hout.
Ik heb er uren rondgelopen, gezeten, gelummeld.
Vrijheid. Zo voelde het. Kunnen ademen. Alle ruimte voor mezelf.
Er liggen daar zulke mooie afgeslepen schelpen, maar ook stukken hout. Meegesleept door hrt water, gewiegd, geschuurd, gepolijst. Zo iets moois heb ik later nooit meer gezien.
Ik ben niet zo'n zee-mens. Geef mij maar bossen, beekjes, bergen.
En hier kwam alles bij elkaar.
