Ik heb net een uur gestofzuigd/stof gezogen. Normaal doet R. dat. Maar die is er een paar weken niet en nu doen mijn lief en ik het beurtelings. Nu ik dus. En ik heb heerlijk gezweet en nagedacht. Mijn god, wat heb ik nagedacht, meer nog dan gezweet.
Er kwamen de meest fantastische ideeen in me op. Voornamelijk ideeen over hoe ik door een goed geschreven blog-tekst de wereld de ogen kan openen. Zodat er nooit meer honger zal zijn. Zodat er nooit meer mensen vermoord hoeven te worden door een rare pief die denkt dat hij zo een door hem ongewenste ontwikkeling in de maatschappij kan voorkomen. Zodat alle kinderen altijd gelukkig zullen zijn. Zodat links en rechts in de politiek niet meer bestaan. Zodat iedereen van elkaar houdt.
Etc.
Ik denk dat wij Bloggers stiekem allemaal denken dat we met onze teksten iets groots veroorzaken. Opschudding, reuring, liefde, verandering, iets nieuws of erger nog: DE WAARHEID! Maar wat we werkelijk doen is oude koek in een nieuw jasje gieten. Inzichten en meningen rondstrooien voor liefhebbers. Inzichten die anderen, de niet-liefhebbers, in de weg liggen. Die ze weg willen stofzuigen.
Oude koek. Op het moment dat ik het opschrijf, heb ik er spijt van. Oude koek is niet goed. Oude koek moet weggegooid, die smaakt niet meer.
Maar van oude koek maken ze in Engeland al eeuwen heerlijke Trifle. Of je verkruimelt hem en gebruikt hem als voer voor de kippen...Oude koek is zo gek nog niet. Sterker nog, de oude koek die wij Bloggers serveren, circuleert al eeuwen rond. We halen onze inspiratie uit boeken, films, van filosofen, politici en schilders. Onze inzichten zijn niet nieuw. Onze meningen ook niet. Net zo min als 1 Blogger de wereld gaat redden.
Ik wil eindigen met een tip en een motto. Het motto van vandaag is:
LANG LEVE OUDE KOEK!
En de bijbehorende tip is: Ga lekker stofzuigen...maar ga voorzichtig om de kruimels oude koek heen.
