Mijn lief was mee. Ik dacht dat hij voor mij mee kwam. Meestal hebben we een andere smaak in muziek. Maar goed, het kon me niet schelen wat hij ervan vond, want ik genoot. En werd achtereenvolgens vrolijk, geraakt, droef en geinspireerd. En misschien nog van alles in het spectrum tussen die emoties. En mijn lief genoot ook.
Ik was een aantal jaar geleden al eens bij een concert in iemands huis. De Nits speelden er een akoestische set. Prachtig. Op de lip. Voluit en voelbaar. Intens. Recht in het hart.
Ik wil dat ook. Ik wil ook dat er iemand in mijn huis komt optreden (al vind ik optreden niet het juiste woord hier, het is meer een soort muzikaal samenzijn met mensen die zitten te luisteren...). En daarna wil ik ook zelf in iemands huis optreden. Dat zou de perfecte plek zijn voor de muziek die ik altijd maakte met mijn vriend G.
Vandaag, een etmaal later, voelt het leven anders dan daarvoor. Ik sta er elke keer weer van versteld hoe muziek mijn leven een andere kleur kan geven. Glans.
