Ik ben er weer. Die blog op mijn website werkt niet. Nou, het werkt natuurlijk best wel, maar ik ben er niet van gecharmeerd. Mijn blog blijft dus een op zichzelf staand iets. Ook goed. Ik heb ineens ook weer zin om te tikken.
Vandaag de hele dag met mijn meisjes op stap. En wat zijn het toch leuke meisjes. Ik kan zo van ze genieten. En dan verbaas ik me weer over het wonder dat 'kinderen krijgen' eigenlijk is. Je vrijt met je man, er groeit een kindje in je buik en voor je het weet, loopt, praat, speelt en snoept het... Een heel eigen mens, met eigen gedachten en gevoelens. En toch lag de kiem bij mijn man en mij. En ik was het huis waarin ze hun eerste centimeters maakten.
Raar. En ook wel heel knap dus. Ik vergeet wel eens dat ik mijn grootste meesterwerken in dit leven allang gemaakt heb. Wat ze vanaf nu ook doen, hoe ze zich ook ontwikkelen. Iets mooiers dan het krijgen van kinderen is er gewoon niet.
Niet dat het me het recht geeft nu op mijn luie kont te gaan zitten
