Energie. Ik heb er niet altijd evenveel van de laatste tijd. Altijd eigenlijk. Ik heb heeeel veel of heeeeel weinig. Ik denk er veel over na, wat overigens ook energie kost. Het heeft met veel te maken: eten, slapen, regelmaat. Maar dat is niet alles. Het heeft ook te maken met opladen, de dingen doen die me voeden. De rust nemen om ervaringen op me in te laten werken. Ik ervaar de wereld om me heen vaak zo intens dat er ok veel te verwerken is. Ik hoor, voel en zie alles. En dat is op zich niet zo erg. Wat het me moeilijk maakt, is dat ik alles wil beheersen, onder controle wil krijgen, verklaren. Een ervaring betekent dan heel veel en zegt me dat ik het voortaan anders moet doen, beter, of juist niet meer. Het lijken wel regels die ik mezelf opleg. Ik ben erg bezig met mezelf nu. En ik ben vooral bezig met mezelf op te leggen dat het anders moet. Dat ik het sltijd verkeerd heb gedaan en....bla bla bla, Ik zit soms zo vast in dat het niet ok is. Ik heb moeite met accepteren dat dingen gaan zoals ze gaan. Ik wil het anders en in dat verzet blijf ik hangen. Dat neemt veel energie weg. Vorige week, toen ik met mijn meisjes op vakantie was, heb ik ontdekt dat ik me kan overgeven aan dát wat er is. Ik heb me aan hun ritme aangepast. En er ontstond ineens tijd om te mijmeren, schrijven, tekenen. De tijd die ik anders met een agenda en een pen en een verbeten trek op mijn mond najaag, die was er ineens. Overgave. Het is niet iets wat ik me kan voornemen. Het ontstaat als ik het verzet opgeef. Ik wil dat vaker, altijd eigenlijk. Ik wil van het verzet af. Ja...en dat was ook weer een mooi staaltje verzet.
