Over zelfexpressie en pleasen

Het lijntje is dun. Ik wil tekenen. Maar waarom? Heb ik iets belangrijks te laten zien? Ben ik interessant? Wil ik dat anderen me aanbidden om de mooie dingen die ik maak? 
Of wil ik mijn gedachten gewoon kwijt. Wil ik me uiten, laten zien hoe ik kijk. En misschien is het resultaat dat anderen het mooi vinden. Hoewel ik liever heb dat mijn tekeningen hen raken, dat ze er iets door ontdekken over zichzelf. Wat het dan ook is. Ik ben geen leraar. Geen predikant. Je hoeft het niet met me eens te zijn. 

Soms, met enige regelmaat zelfs, word ik geraakt door een tekening, een foto, een zin. Iets wat puur uit zelfexpressie kwam, raakt me recht in mijn hart. Een alledaagse observatie. Iets wat meestal onopgemerkt blijft, wordt dan benoemd of verbeeld en PATS!!! Slaat in als een bom.

Laatst was ik op een afsluiting van een groots opgezet onderwijsprojekt. Het was een moment om te vieren wat we met alle scholen bereikt hadden. Maar het was een te groot projekt en de resultaten vielen tegen. Toch werd er gevierd. Maar hoe? Ik miste integriteit. Ik zag een toneelstukje. Een bitterzoet cabaret, leeg en nietszeggend. De vorm was leuk of leuk geprobeerd. Er was een grappige presentator die de show aan elkaar lulde. Hij was erg grappig. Zo grappig, de gasten en geinterviewden vielen volledig weg. Ze waren als een soort poppen of bezienswaardigheden uitgenodigd.
Het ging helemaal nergens over. Het ging allemaal om de hete brij heen: de teleurstelling over de resultaten. Ik was niet geraakt. Met een gevoel van 'zonde van mijn tijd' ging ik weer weg. Jammer. ik had natuurlijk weg kunnen lopen, maar zo ben ik niet. Ik zit de tijd netjes uit, ook al vind ik er geen klap aan.

Ik wil niet om de hete brij heen gaan. Ik wil zeggen en schrijven en tekenen wat er is. Of hoe ik zie wat er is. Niet om de lachers op mijn hand te hebben. Niet om te kwetsen of te pleasen, al gebeurt dat misschien wel. Misschien verlaten de bezoekers van dit Ditisolga de blog nu wel, omdat ik dit zeg. Hebben ze geen zin om de tijd nog langer uit te zitten. Maar daar wil ik niet mee bezig zijn. 

Zelfexpressie is wat ik wil. Zeggen wat ik zeggen moet. En misschien heeft een ander er iets aan. Misschien ook niet. Dan is het een goede therapie geweest voor mezelf.