Ik heb een verdrietige dag vandaag. Zo'n dag waarop alles wat er ooit niet goed is gegaan in mijn leven uitvergroot in mijn hoofd verschijnt.
Ik had me voorgenomen om te gaan tekenen, er zit een prentenboek in mijn hoofd dat er uit moet. Maar ik heb opgeruimd en....wat heb ik eigenlijk gedaan?
Ik ben gewoon de hele dag verdrietig geweest.
Maar de diepte van mijn verdriet heb ik nog niet bereikt. Ik duw het telkens weg, wil het niet voelen. Het lijkt wel een bodemloze put, waarin ik me halverwege nog enigszins vastklamp aan de wand. Omhoog kan ik niet meer. Alleen nog omlaag en wat wacht me daar?
