Maak je dromen waar.
Doe wat je altijd al hebt willen doen.
Volg je passie.
Het zijn van die adviezen die ik regelmatig lees. In bladen, op Twitter, in blogs.
En ik geloof het absoluut. En ik wil het ook echt wel.
Maar wat is mijn droom?
Ik droom altijd erg hectisch, al zo lang ik me herinner. Dus als ik mijn passie uit mijn nachtelijke droomavonturen moet halen, dan kan ik nog lang zoeken.
Dat bedenk ik nu als grap, maar misschien is dat niet zo'n gekke gedachte.
Mijn hoofd zit vaak vol met van alles. Gedachten, verhalen, wensen, frustraties, verdriet, vreugde....een dolle boel dus. En ze verdringen zich om een aangenaam plekje te krijgen.
En toch, soms ben ik zo ongelofelijk helder. Dan heb ik nergens last van. Dan ligt er een duidelijk beeld voor in mijn bewustzijn. Dan weet ik wie ik ben, wat ik kan.
Vandaag is niet zo'n dag. Ik heb mezelf al 25 keer afgekeurd om alles wat ik gezegd of gedaan heb. Te streng op school. Te chaotisch. Niet gedaan wat ik moest doen. Niet goed georganiseerd thuis. Het ene oordeel na het andere vuur ik vanuit mijn gedachten op mezelf af. Met een dodelijke precisie. En dat terwijl ik gisteren nog tegen iemand vertelde dat ik steeds beter wordt in het niet perfect doen van de dingen in de dag. Dat ik mezelf oefen in het gewoon doen en durven.
Hoe zit dat eigenlijk? Betekent het dat ik nu gefaald heb? Ben ik terug bij af omdat ik een slechte dag heb?
Het laveert elke keer tussen geinspireerd zijn en dingen doen die moeten (van mezelf). Tussen doen en denken over doen. Tussen vallen/opstaan en vallen/blijven liggen tot iemand me komt redden. Tussen al iets zijn en nog iets moeten worden.
Tussen nu en ooit.
Het is een dun lijntje en ik wil er de vinger op kunnen leggen en dat lukt me niet. Nog niet misschien. Of vandaag nog niet.
