Ik teken intuitief kaartjes speciaal voor mensen. Het zijn een soort inspiratiekaarten. Dat ik dit kan, heb ik eigenlijk pas ontdekt (zie blog 18 juni). Ik maakte al wel tekeningetjes, beelden waarvan ik soms niet wist waar ze vandaan kwamen. Ik bedacht ze niet. Ze ontstonden ergens op een plek waar mijn gedachten niet waren. Intuitief dus.
Toen ik laatst naar een meditatie-achtige workshop en klankschaalconcert ging, had ik op verzoek van de organisator ook wat kaartjes getekend (tussendoor in de auto op mijn knie, ik vond ze zelf niet echt sterk...maar goed, de beelden dienden zich aan). Deze legde hij omgedraaid op de grond in een cirkel. Toen de workshop voorbij was, pakte iedereen een kaartje. Je kaartje was dus een verrassing.
Over mijn eigen kaartje schrijf ik zo een aparte blog. Maar er hangt nog een mooi verhaal aan 1 van de kaartjes.
Het kaartje dat de man die de meditatie leidde pakte was een in mijn ogen vrij onbenullig kaartje. Hij bedankte me en nam het kaartje mee. Een paar maanden later vertelde hij me dat hij thuis een oude tekening had gevonden, een tekening die hij zelf had gemaakt ongeveer twee maanden voor de workshop. Op deze tekening stond precies hetzelfde beeld als ik op het kaartje had getekend.
Hoe raar is dat? En mooi ook. Magisch. Wat zou het betekenen? Of betekent het niets?
Zitten we allemaal met een onzichtbare energie aan elkaar vast? Zijn we verbonden met bepaalde mensen, plekken, dingen?
Soms voel ik me bij iemand meteen thuis. Gewoon goed. Iemand raakt me om een onverklaarbare reden. Het heeft niets te maken met uiterlijk, dezelfde interesses of afkomst. Waar komt dat vandaan?
