Vroeg in bed. Afgelopen nacht was er 1 van opzitten met een ontroostbare, snotterende baby.
Nu dus na een sentimentele film vroeg in bed. Ik heb net nog even naar mijn slapende dochters gekeken. Wat een prachtige dochters hebben we toch. Wat een kadootjes. Zelfs als ze ontroostbaar snotteren of woest teleurgesteld zijn, zijn ze nog prachtig. Elke dag opnieuw. Houdt dat nooit op? Wat is dat toch bijzonder.
