Inspiratie kan in een gekke hoek liggen, die hoe waar ik nooit kijk. Of luister. Omdat het niet mijn 'cup of tea' is. Niet mijn smaak. Omdat het niet past in waar ik mee bezig ben of waar mijn omgeving mee bezig is.
En juist daar klinkt ineens iets wat ik nodig heb. Het komt op precies het goede moment. Hoe kan dat?
Ik zat gisterochtend in de auto op weg naar mijn werk. En Jeroen van den Boom zou gaan zingen (zei de presentator). Eigenlijk wilde ik de radio al afzetten. Ik hou niet van Jeroen van den Boom. In de eerste maten van het lied dacht ik nog: 'getver, wat heeft de man toch een rare stem'. En toen kwam het. Die ene zin, speciaal voor mij. Precies op dat moment, in een lied dat ik vreselijk vond klinken, zong hij een zin voor mij.
Tja en daar kan ik dan ineens heel blij en opgelucht van worden. Dan wordt er een linkje tussen mijn hersenen en mijn hart gelegd. Dan is het weer even goed. En kan ik weer verder. Zou Jeroen dat weten?
