Ik ben heel erg moe. Echt heel erg moe. Mijn gedachten lopen al een paar uur nier meer synchroon met mijn lichaam. Ik denk en wil van alles, maar kan het niet meer opbrengen.
En als ik me zo voel, kan ik het niet meer opbrengen om aardig te zijn. Dan wil ik het liefst dat iedereen om me heen oplost in de lucht. Weg ermee!
En vervolgens krijg ik daar weer gedachten over. Dat ik toch een gezin heb. Dat er gekookt, naar bed gebracht etc moet worden. Dat het nu niet de tijd is om chagrijnig te zijn.
En dan voel ik me schuldig over mijn chagrijn.
En dat maakt dat ik nig chagrijniger word.
En helemaal daar boven op denk ik ook nog dat ik de enige ben die zo is.
Maar misschien is dat niet zo.
