Lopen onder de immense beukenkruinen hier in de Gooische bossen doet me elke keer weer goed. Deze reuzen geven rust en energie tegelijk.
Zoals gewoonlijk protesteerde de oudste toen we de boswandeling aankondigden. Ik denk dat ze, net als ik, een bokkige inborst heeft. Ze moet altijd even door haar eigen 'Nee!!' heen. Een nee, omdat het nu eenmaal niet haar eigen idee was.
Toen we eenmaal in het bos waren, dwarrelde ze stralend van mosje naar takje naar paddestoel. We zijn hier thuis weer een paar prachtige takken rijker.
