Elke keer als ik helemaal in een lied kruip, ben ik zo gelukkig. Ik vergeet het telkens weer als ik een tijd niet zing. Ik vergeet hoe de muziek in mijn hart kruipt en mij tot leven wekt.
Meestal ben ik niet onder de indruk van mijn eigen stem. Dan is vooral de energie van alles bij elkaar mooi.
Vandaag heb ik mezelf verbaasd. Ik vond mijn eigen stem ineens heel mooi. Ik hoorde er nuances in die ik nooit eerder gehoord heb.
De vraag is nu of dat aan mijn stem lag of aan mijn oren die tegenwoordig eerder het goud horen.
