Zag vorige week Theater Draad, die op de dag van de Dialoog mijn ervaring van magie uitspeelden. Ik vertelde over de magie die lijkt te ontstaan als ik persoonlijke tekeningetjes maak voor mensen (deze ervaring begon op 't Reizend Boekfestival bij de Tussentijd). Zij maakten van dit persoonlijke verhaal een universeel verhaal in theatervorm. Zomaar, ter plekke. Krachtig, groots en tegelijk klein en subtiel. Ik was ontroerd.
De dag erna twitterde ik vrolijk rond hoe gaaf Theater Draad wel is. Onder andere naar de Tussentijd.
Vandaag ben ik op een feest voor Debbie Molhuizen (ofwel mrs de Tussentijd). En wie zie ik op de parkeerplaats staan? De mensen van Theater Draad.
Nu is de cirkel rond. Ikraak geinspireerd, ik inspireer, dan word ik weer geinpireerd en ik.....een kringloopje.
Het stroomt allemaal weer. En dat deed het een tijdje niet. Het zat vast.
Soms is dat nodig. Maar dan gebeurt weer zoiets magisch als dit en kriebelt er van binnen weer iets. Dan raak ik ineens ook weer in contact met datgene wat ik kan: boodschappen tekenen. En dat het niet alledaags is wat voor effect het heeft.
Ik geloof dat ik dit nu vooral voor mezelf schrijf. Waarschijnlijk is het hocus pocus voor een vreemdeling die dit leest. Maar het geeft niet. Ik zeg het tegen mezelf. Ik ben weer geraakt... Ik heb mezelf weer geraakt.