Dag 36 - 50 dagen Awesomes kaartjes

Weinig te melden. Het stormt in mij. Komt er een griepje aan? Of is het iets anders. 

Gelukkig heb ik nog de AK kaartjes die je kunt laten zien als je je gevoel wilt delen, maar de woorden niet kunt vinden. 

Komt het weer goed?

Ja, maar eerst een potje huilen. Daar past een mooi gedicht bij van Hans en Monique Hagen:

           als de nacht nog niet zo oud is
           en mijn bed niet meer zo koud is
           droom ik
           dat ik alles mag
           en alles kan
           en alles heb
           maar één ding wil ik niet
           een potje om te huilen
           een potje voor verdriet

De tekst hiervan vind ik net op een blog, dat geschreven werd om datzelfde dat ik voel: verdriet. En ervan weg willen rennen. En niet weten waar het vandaan komt. In mijn hoofd op zoek zijn naar redenen, oplossingen. Rond blijven draaien. Een zondebok zoeken. Er zit maar 1 ding op: het verdriet straks, als ik even tijd voor mezelf heb, echt voelen. Er in duiken. Localiseren waar het gevoel zit in mijn lijf (datgene wat ik kinderen altijd probeer te laten ervaren). 

Eigenlijk wilde ik niks schrijven nu. Want ik ben niet vrolijk. En ik wil graag inspireren. Bruisen. Stralen. Straks raakt iedereen van slag van mijn blog. En dat dan nóóit meer iemand iets van mij wil horen...

Dat soort verdriet dus. 

Maar misschien ben ik niet de enige die dit soms heeft.