Ondertussen lacht mijn hoofd me uit. Belachelijk! Een steen? En daar voel jij je goed bij?
Ja, dus.
En nu ik thuis uitzoek waar deze steen goed voor is, raakt het me weer. Want dat klopt met dat stukje waarop ik me nu aan het ontwikkelen ben: zachtheid, rust, evenwicht, loslaten wat ik niet meer nodig heb.
Gaaf dat dat zo werkt. Ik hoef steeds minder na te denken. Mijn intuïtie werkt prima. Daar mag ik op vertrouwen.
Nu ligt er trouwens een dikke donkergrijze kater, genaamd Igor bovenop me. Tevreden spinnend. Dat is ook heel fijn. Bevordert ook rust.