Het einde van de 50-daagse is in zicht. Maar we hebben nog niet alle 50 kaartjes gehad. Dat komt natuurlijk omdat ik meestal blind kies. Bovenstaand kaartje is ook al eerder voorbij gekomen. Ik trok deze na mijn (innerlijke) vraag hoe ik nu het beste verder kan gaan met het promoten van deze kaartjes. Deze kaart wijst mij op 'naar buiten durven gaan'. En ook de wijsheid van de mensen om me heen durven gebruiken. Niet te bang zijn.
En daar komt een punt. Ik ben bang om mijn eigenheid te verliezen als ik me laat adviseren. Mensen geven graag tips. Heel vaak ongevraagd. God knows dat ik er ook zo één ben. Ik weet het altijd beter voor een ander. Maar advies aannemen? Help!
Het is voor mij belangrijk om een goede balans te vinden in mijn waarheid leven en tegelijkertijd in de wereld staan, in verbinding. Niet in mijn eentje mijn eigen ding doen dus.
Een voorbeeld: ik was op zoek naar het ultieme doosje. Daar had ik een idee over. Ik had een plaatje in mijn hoofd. Iets met recycle-karton en een mooi labeltje. Totdat ik bij een vriendin kwam (die ik schoorvoetend om advies vroeg) en we eigenlijk tot de conclusie kwamen dat een doorzichtig doosje het mooist zou zijn. Maar doorzichtige plastic doosjes zijn nooit mooi. Ze zijn 'plastickig', beetje goedkoop. Ik zat er maar mee in mijn maag. Totdat ik, na wekenlang struineb op het net, het opvragen van sample doosjes etc, ik eindelijk een fantastisch doosje had gevonden. In Frankrijk. Betaalbaar. Simpel. Het laat de kaartjes heel mooi tot hun recht komen. Het doosje is helder en je ziet meteen wat er in zit. En voor iemand die graag tot de kern komt, is helderheid belangrijk.
Grote voorraad gekocht, kaartjes besteld, stickertje er op! Joehoe! De setjes zijn precies geworden wat ik in mijn hoofd had.
Nu was er nog 1 probleem. Zouden de doosjes de post overleven? Dat probeerde ik dus uit. En ja hoor, glansrijk geslaagd!
Ja, een gerecycled doosje is cool. En verantwoord. En niet breekbaar. Die tips kreeg ik al van anderen. Maar nu zijn ze zoals ik ze graag zie. En dat is het belangrijkste.
Dus voor mij was het een goede les in hulp durven vragen, meningen horen. En tegelijkertijd in diep contact met mezelf een beslissing nemen.
En zo wil het nu ook. Hulp vragen met de promotie. Maar het wel mijn eigen Awesomes projekt laten zijn.
Want als ik alles helemaal in mijn uppie doe... dan gebeurt er helemaal niks. Dan twijfel en mijmer en verlang ik nog twee jaar door. Ik heb wat anders nodig, een ander zijn realiteit, om me aan te schuren.
Thanx Svenny en alle anderen die me hebben bijgestaan! Door jullie kom ik telkens weer stap dichter bij waar ik heen wil.
