Vanmorgen trok ik dit kaartje:
Enik gaf mezelf de hele dag om erover te mijmeren. Ik hou van dit kaartje. Maar tot vandaag had ik er nooit echt goed naar gekeken. Ik zal uitleggen waarom niet.
Ik tekende deze kleine tekeningetjes in 2012 zonder erbij na te denken. Na een meditatie pakte ik mijn zwarte fineliner (indertijd nog van Stabilo, inmiddels ben ik overgestapt naar de Staedtler) en tekende zomaar wat er in me op kwam. Op kleine visitekaartformaat witte kaartjes. Dat formaat werkt goed. Als het groter wordt, ga ik er teveel bij 'doen'.
Ik dacht er niet over na. De tekeningetjes ontstonden vanuit het niets. Natuurlijk zijn er echte symbolische inkoppertjes bij: vogels (vrijheid) of handen (hulp). Maar dat heb ik nooit zo gepland. Mijn hoofd deed niet echt mee. De tekeningen komen rechtstreeks uit mijn hart.
Vanmorgen vroeg ik me af waarom ik dit plaatje zo fijn vind. En nu, 12 uur later weet ik het wel.
Ik zie mezelf steeds meer als een deel van het geheel. Een brokje stromende energie in een nog bruisender geheel dat door sommigen het universum of de kosmos wordt genoemd. En ik mag kiezen of ik liefde wil zijn, verbinding of dat ik me verzet en me afgescheiden voel. Mijn hoofd heeft me daar lang om uitgelachen: " lekker vaag", "zwever", "fantast", "je bent niet realistisch".
Maar niet langer, want de gedachte dat we allemaal verbonden zijn, levert mij zoveel op. Een aantal voordelen:
*ik voel liefde en compassie voor meer mensen om me heen
*ik laat me minder leiden door mijn nukken en frustratie
*ik ben niet schuldig
*ik schuif de schuld minder op anderen af
*ik hoef niet meer streng te zijn voor mezelf
*ik heb elke keer een nieuwe kans: ik mag fouten maken
*ik hoef me niet meer te vergelijken met anderen
*ik hoef me niet te bewijzen
Ik ben kortom, gelukkiger dan ik ooit was. Voel meer verantwoordelijkheid, maar op een lichtere manier.
Natuurlijk voel ik me niet altijd liefdevol, gelukkig en blij. Ik ben nog regelmatig erg chagrijnig en boos. Maar ik kan er sneller uit stappen. Ik kan sneller schakelen tussen verzet tegen alles wat ik niet wil en accepteren dat de wereld soms niet is zoals ik het wil. En hierdoor zit ik minder vast in goed en kwaad, juist en fout, zwart en wit. En is het leven juist steeds mee zoals ik het wil.
Dit plaatje laat mij zien dat ik niet alleen ben. Dat ik ten allen tijde uit de hectiek kan stappen, de stilte op kan zoeken en kan voelen dat ik meer ben dan mijn gedachten, oude patronen etc.
Vandaag in alle drukte van een verjaardagsfeest voelde ik me verbonden en gezegend met een fijne familie en prachtige vrienden. Uit het niets kwam onze geweldige oppas een kadootje voor de jarige E. brengen. En ook vriend M. verscheen zonder dat ik dat geregisseerd had. En E.? Die vond het de normaalste zaak van de wereld dat ze gefêteerd werd door al die mensen. Geweldig!
Tot morgen❤️
