woensdag 6 januari 2016

Dag 6 - 50 dagen Awesomes kaartjes

Woensdagochtend 10.00 uur

Ik zit achter de computer en ben bezig met een mailing. Ik wil in een mail meer bekendheid geven aan mijn 50 dagen bloggen over de kaartjes. Maar hoe dan? Ik heb een hele lap tekst, maar wie leest dat? Ik ben zelf van het type dat na twee zinnen kan afhaken, omdat ik het niet lekker leesbaar vind. En als er geen plaatjes bij zitten, vind ik het al helemaal niks. Ik ben vast niet de enige.
Maar goed, gedoe dus met de mail. Mijn lief vindt dat ik een tekeningetje moet bedenken dat symbool staat voor mijn blog. Dus dat probeer ik. Maar ik loop vast. ik zit vast in mijn hoofd. Mijn hart doet niet mee.
Dus ik loop naar mijn vaste meditatieplek bij het raam. Ik mediteer (wat ik in alle drukte vanmorgen vergeten ben), ik zing een mantra. En kies een kaartje:



Betekent dit dat ik het los moet laten? Dat ik alles even opsekop moet doen? Even heel praktisch doen, bonnetjes plakken voor de BTW-aangifte of zo. Iets wat absoluut moet gebeuren, maar waar ik niet zo aan gehecht ben. Een taakje. Ja, laat ik dat gaan doen. 
Die mail komt later wel. 

Woensdagavond 19.00 uur

Achteraf werd het nog een spannende dag. De mail heb ik niet gemaakt, de tekening ook niet. Wel heb ik bonnen geplakt. En mijn administratie bijgewerkt.
Maar ik ben vooral bezig geweest samen met mijn lief de veel te grote bestanden van de Awesomes Kidsafbeeldingen te verkleinen en te positioneren. Ik zat eerst in de rats, ik ben een beetje een digibeet. Maar gaandeweg zag ik de lol er wel van in. En het was een uur fijn besteed met mijn lieve man, die dat gewoon voor mij doet. 
En het mooiste was dat ik weer zat te genieten van de tekeningen. En er zo trots op ben. Ik kreeg zin om weer meer te tekenen. 


Ella kiest ook. Ik heb haar net voorgelezen. En ik heb haar uitgedaagd eens een kaartje te pakken met de ogen dicht. Ik doe het voor. Pak er eentje en vertel over dat ik het fijn vind, want het doet me denken aan opa. Dat hij me stevig vasthoudt.
Zij probeert het ook, maar ze piept er meteen bij. Nee, we doen het gewoon op haar manier. "Mag ik er ook 2?" Dat mag:



"Ik vind het fijn als iemand me vasthoudt". Ik vraag haar door wie ze het liefst vastgehouden wordt. "Door opa". Opa's zijn heilig. En het was een veilig voorbeeld dat ik net gaf. 
En de zon? "Ik hou heel erg van de zon. Als die héééél warm is, kan ik in mijn blootje in de tuin spelen!"