Ik vraag haar een kaartje te pakken. "Heb je een vraag?"
"Hoe het morgen zal zijn", zegt ze gedecideerd. Ik, de moeder die teleurstellingen wil voorkomen, zeg: "misschien kun je beter vragen wat je kan helpen op school!"
"Nee! Hoe ga ik het morgen op school hebben!"
Dan trekt ze:
Ze kijkt ineens blij. Ja, dat kaartje past. Het wijst haar op iets wat ze niet voorzag voor morgen: dat haar vriendinnen er ook zijn. Dat ze samen is, niet alleen.
Wat heb ik toch een prachtig kind, wat is ze wijs. En wat ben ik blij dat mijn zelfgemaakte kaartjes me daar weer eens op wijzen.
Misschien is dat voor mij alweer inzicht genoeg voor vandaag: het regelt zich vanzelf, als ik de voorzet doe.
Maar vooruit, toch nog een grote-mensen-kaartje:
Sjonge. Ik heb hoofdpijn, wil een douche, op tijd naar bed.
Dus geen meditaties, lange blogs blalabla meer.
Douchen! Naar bed! Lief zijn voor mezelf!
